Ik wil jullie voorstellen aan Kees, wiens leefstijl door de jaren heen steeds meer was ingericht om vroeg en stevig de kist in te gaan. Zo had hij niet of nauwelijks aan lichaamsbeweging gedaan. En dat was te merken. Het naar zijn auto lopen, was bij wijze van spreken al voldoende om de nodige zweetdruppels op z’n voorhoofd te laten verschijnen. Hij gaf er niets om. Een slechte conditie hoorde bij hem. Altijd al gehad. Zolang hij zich kan herinneren was sporten iets dat alleen maar negatieve gevoelens bij hem opriep.

Ook op school werd hij vaak als laatste gekozen bij een spelletje op het schoolplein, of bij de gymles. Vroeger deed het hem veel als hij weer eens gepest werd. Maar dan was daar altijd weer zijn moeder, die hem dan weer troostte met wat limonade, koek of snoep. Zo kon het niet uitblijven dat slechte eten voor Kees meestal gepaard ging met emotie.

Vaak gaf het hem troost wanneer hij in zijn tienertijd moeite had om mee te komen, en tegenwoordig is dat nog steeds zo, tijdens periodes van stress op het werk met als gevolg, dat Kees steeds meer last heeft van zijn stijgend overgewicht. Was hij als kind al te zwaar, door de jaren heen was dat alleen maar erger geworden.

Naast gewrichtsklachten, zoals artrose, heeft Kees een hele waslijst van klachten ontwikkeld die hij zo langzamerhand voor lief heeft genomen. Zo was daar regelmatig die hoofdpijn die vaak ontstond door de drukte op het werk, dacht Kees. Ook kreeg hij steeds meer last van zijn maag na een maaltijd.

Aangespoord door collega’s probeerde Kees wel eens een dieet, maar alhoewel dit vaak wel even hielp, zo verloor hij al eens 4 kilo in 1 week, al snel verviel Kees weer terug in zijn oude patroon en waren de verloren kilo’s eveneens snel weer terug.

Twee weken geleden was Kees weer eens zonder ontbijt de deur uitgegaan en sprong snel in zijn auto om snel op zijn werk te kunnen zijn. Later zou hij wel een kop koffie met gevulde koek scoren. Zo deed hij dat wel vaker wanneer hij weer eens haast had. Deze ochtend zou de koffie met gevulde koek lang op zich laten wachten.

Tijdens de autorit had Kees zich wel even duizelig gevoeld, en ook had hij af en toe een steek in z’n borst. Het laatste wat Kees zich herinnerde, was dat hij de auto langs de weg zette en wegzakte. Toen Kees zijn ogen weer open deed, lag hij in het ziekenhuis op de intensive care.

De dokter stond bij zijn bed en legde uit wat er was gebeurd. Hij had onderweg een hartstilstand gehad en had geluk gehad dat er mensen in de buurt waren die hem hadden gereanimeerd. Daarna had een ambulance het overgenomen en hem naar het ziekenhuis gebracht.

Gelukkig bleek het een licht infarct te zijn, en zou hij er niets aan overhouden. Kees was zich rot geschrokken en was vastbesloten dat dit nooit meer voor zou komen, zolang hij er zelf iets aan kon doen. Zijn specialist vertelde Kees dat hij zijn leefstijl flink zou moeten aanpassen wilde hij een tweede en wellicht laatste infarct voorkomen.

Zijn cholesterol was namelijk veel te hoog en ook zijn bloeddruk verdiende zeker niet de schoonheidsprijs. Hij kreeg het advies om meer lichaamsbeweging op te zoeken dan hij tot nu toe had gedaan.

Met medicijnen voor zijn cholesterol en zijn bloeddruk was er veel minder direct risico om zijn hart in gevaar te brengen. En dus kreeg Kees goedkeuring van de specialist, die zelf al jaren actief was in de lokale sportclub.

De opdracht van de specialist was simpel. Kees moest flink wat kilootjes inleveren, wilde hij een herhaling voorkomen. Een betere motivatie was niet denkbaar. Na een heldere en gerichte intake kon Kees aan de slag. De steeds zwaardere trainingen, gecombineerd met bewuster eten, resulteerde in een verlies van 35 kilo binnen 8 maanden tijd.

Dit resultaat had Kees overigens niet bereikt met behulp van pillen of afslankshake’s. Ook niet met de te caloriebeperkte diëten zoals gewichtsconsulenten als Sonja Bakker ons voorschrijven en zeker niet met de low carb of ketogene diëten die helaas nog steeds in de mode zijn.

Nee, dit prachtige resultaat was mogelijk geworden door hard werken in de sportschool en zijn voedingspatroon vervolgens af te stemmen op deze trainingen. Niets meer en niets minder. Kees had inmiddels geleerd dat hoe mooier de beloftes zijn omtrent het verliezen van lichaams-bedreigend vet, hoe harder je er van weg moet lopen.

Daarnaast leerde hij dat een goede coach die zijn vak verstaat geen overbodige luxe is, maar een investering die zich dubbel en dwars terugbetaald. Anders dan personal trainers was zijn coach iemand die samen met Kees zijn leefstijl opnieuw inrichtte.

Naast een lager en veel gezonder gewicht had hij geen statines meer nodig om zijn cholesterol te verlagen. Ook zijn bloeddrukverlagers en bloedverdunners werden door zijn specialist geschrapt uit het recept waar nu nog maar 1 opdracht bevatte:
Blijf genieten van het proces dat je heeft gebracht waar je nu bent zodat ik je nooit meer in deze spreekkamer hoef te zien.

Mensen zoals Kees zijn er vele in de evenzoveel fitnesscentra die ons land rijk is. De reden om überhaupt te gaan sporten, kunnen er vele zijn. Toch zullen 8 van de 10 mensen hun motivatie uit ijdelheid halen.

op zich helemaal niets mis mee. IJdelheid kan een motivatie zijn, alleen kun je je afvragen of je niet eens wat minder naar de buitenkant en juist wat meer naar de binnenkant van je lichaam zou moeten kijken.

Een strakker lijf is namelijk altijd het gevolg van alle stappen die je moet zetten om je gezondheid fors te verbeteren.

Los van het feit dat je naast het trainen van diverse spieren als je een goed programma volgt, train je naast de spieren die je kunt zien, toch vooral die fantastische kleine spier die zo groot is als je vuist. Inderdaad, je hart!

We zouden er toch niet aan moeten denken dat deze belangrijkste spier door slecht onderhoud er mee zou ophouden!
Naast het hart worden ook de longen flink getraind, mits er natuurlijk op de juiste intensiteit wordt getraind.

De bloedsomloop daarnaast wordt enorm gestimuleerd, opgehoopte afvalstoffen worden gemakkelijker afgevoerd, en diverse hormonen worden net even gestimuleerd en vrijgemaakt om je lichaam te kunnen laten doen wat het aan het doen is. Dat je je daardoor beter voelt, vooral na het sporten is mooi meegenomen.

Veel mensen zullen dit herkennen. En als dit er voor zorgt dat je je hierdoor beter voelt en dit je vervolgens weer motiveert om telkens weer terug te gaan naar het fitnesscentrum, dan heb je de kern van lichaamsbeweging te pakken en begin je te begrijpen waarom anderen in je omgeving zo enthousiast zijn over hun sportmomentje.

Dat je door die inspanningen je lichaam ook nog eens ziet veranderen, is meer een gevolg van ook beseffen dat het niet bij dat ene uurtje sporten per week blijft. Daar zijn net als bij Kees zeker 3 bezoeken aan het sportcentrum voor nodig of andere sportieve uitingen in dezelfde frequentie.

Realiseer je bijvoorbeeld dat er in een gebakje zeker 300 calorieën zitten waar je je minimaal een halfuurtje intensief voor in het zweet moet werken.

Met de nodige aanpassingen en de inzichten en hulp van de juiste coach zal  je dat gebakje echt niet altijd hoeft te laten staan om je gezondheid weer in eigen hand te nemen.